Het project, het bouwen van vijf schoollokalen en nevenruimten, ligt aan de Wagenmakerstraat 51

in 's-Gravenzande.

De

b. speelvoorzieningen;

c. nutsvoorzieningen;

d. parkeervoorzieningen;

e. voet- en fietspaden;

f. bermen en bermsloten;

g. water ten behoeve van wateraanvoer en –afvoer, waterberging en sierwater.

Het project voldoet wel aan de regels van het bestemmingsplan, voorzover gelegen op de gronden met de bestemming "Maatschappelijke doeleinden". Hier wordt onder andere mee bedoeld: voorzieningen inzake onderwijs.

In artikel 10, lid 2 van de bestemming 'Groenvoorzieningen" is bepaald dat op deze gronden uitsluitend bouwwerken, geen gebouwen zijnde gebouwd mogen worden. De vijf ondergrondse lokalen zijn gebouwen en zijn derhalve in strijd met deze regel.

Het Regionaal Structuurplan Haaglanden (RSP) is vastgesteld door het algemeen bestuur van het Stadsgewest Haaglanden op 16 april 2008. Het RSP is een integraal plan voor de ruimtelijke ontwikkeling van Haaglanden en het kader voor het regionale beleid op het gebied van milieu, groen, mobiliteit, wonen en economie en voor lokale plannen, zoals de bestemmingsplannen. Het RSP kijkt naar de periode tot 2020 (en soms 2030) en omvat de grote lijnen voor de ambities en ontwikkelingen op verschillende terreinen, zoals verkeer, wonen, werken, water en groen.

In het RSP wordt verder ingezet op het kunnen vormen en ontwikkelen. Er moeten meer mogelijkheden komen voor hoger en lager opgeleiden om bij te dragen aan de ontwikkeling van nieuwe producten, productieprocessen en diensten. Een samenhangend pakket scholingsvoorzieningen is hiervoor een onmisbare basis. Dat gaat van kinderopvang en basisonderwijs in de buurt tot een compleet aanbod middelbaar en hoger (beroeps)onderwijs. Zo biedt de regio een keten aan onderwijsvoorzieningen waardoor jongeren zich in de regio kunnen ontwikkelen.

Het projectvalt binnen een gebied dat is aangewezen als "Verdichten binnen bestaand stedelijk gebied". Verdichting is noodzakelijk om naast de stedelijke context van bebouwing de kwalitatief hoogwaardige recreatieve en natuurgebieden te handhaven en waar nodig te versterken. Plannen gelegen binnen de stedelijke gebieden dienen bij te dragen aan o.a. intensivering van het grond-gebruik en diversiteit van het stedelijke woon- en leefmilieu. De reden hiervoor is dat men de schaarse ruimte binnen het Stadsgewest Haaglanden wil sparen en dat men zo doelmatig mogelijk gebruik wil kunnen maken van de beschikbare ruimte, infrastructuur en voorzieningen en dat men een zo evenwichtig mogelijke sociale structuur wil bevorderen.

Het provinciebestuur van Zuid-Holland heeft ervoor gekozen één integrale ruimtelijke structuurvisie voor Zuid-Holland te ontwikkelen. Het uitgangspunt is “lokaal wat kan, provinciaal wat moet”. De provincie stuurt dus alleen op hoofdlijnen. Expliciet is aangegeven dat een gemeente in beginsel beleidsvrijheid heeft om de functie en gebruiksmogelijkheden van gronden te bepalen en juridisch te verankeren. Daarbij beschikt de provincie wel over bevoegdheid om de gemeentelijke beleidsvrijheid vooraf in te kaderen en zonodig achteraf te grijpen.

In de provinciale structuurvisie geeft de provincie aan wat zij als provinciaal belang beschouwt en hoe zij daarop wil gaan sturen. In juni 2010 hebben Provinciale Staten de structuurvisie en de verordening ruimte vastgesteld. De structuurvisie bevat het ruimtelijke beleid tot 2020 met een doorkijk naar 2040. Het accent ligt op sturing vooraf en sturing op kwaliteit. Het beleid gaat in op verschillende provinciale belangen.

De provincie kiest ervoor om verstedelijking zoveel mogelijk in bestaand bebouwd gebied te concentreren. Hiermee wordt de kwaliteit van het bebouwde gebied behouden en versterkt. Op de kaart zijn het stedelijk netwerk en alle daarbuiten gelegen kernen in Zuid-Holland omgeven door bebouwingscontouren. Deze geven de grens van de bebouwingsmogelijkheden voor wonen en werken weer. De bebouwingscontouren zijn strak getrokken om het bestaand stedelijk gebied en de kernen, rekening houdend met plannen waar de provincie al mee heeft ingestemd.

In de Wet geluidhinder (Wgh) is bepaald dat indien met het bestemmingsplan nieuwbouw van woningen en/of andere geluidsgevoelige objecten mogelijk wordt gemaakt, de van belang zijnde geluidhinderaspecten moeten worden onderzocht. Dit aspect heeft geen invloed op het project.

Externe veiligheid ziet op de risico's die ontstaan door gevaarlijke stoffen. Tijdens productie, opslag, gebruik en transport kunnen er zich calamiteiten voordoen met alle mogelijk gevolgen van dien. Deze risico’s worden uitgedrukt in het plaatsgebonden risico en het groepsrisico, waarbij in de normering onderscheid wordt gemaakt in bestaande en toekomstige situaties. Externe veiligheid gaat over het beheersen van de risico’s van gevaarlijke stoffen.

Op grond van het wettelijk kader is er ten behoeve van het aspect externe veiligheid onderzoek gedaan naar respectievelijk risicovolle inrichtingen, routes van gevaarlijke stoffen, transport-leidingen en mogelijk aanwezige explosieven (in de bodem).

Deze aspecten zijn niet relevant in het kader van het project.

In de boven- en in de ondergrond zijn geen parameters boven de T-waarde gemeten. Op basis van de Circulaire bodemsanering 2009 en het Besluit-Regeling bodemkwaliteit is een nader onderzoek niet noodzakelijk.

De mogelijk bij de bouwactiviteiten vrijkomende of aan te voeren grond is voor hergebruik onderhevig aan de wettelijke bepalingen. Welke wettelijke bepaling aan de orde is, is afhankelijk van de voorgenomen of uiteindelijke eindbestemming van de grond. Geadviseerd wordt om in dergelijke gevallen contact op te nemen met Team Milieu, Vergunning en Advies (MVA).

Bij het slopen en bouwrijp maken van de locatie dient men alert te zijn op aanwijzingen die alsnog op een eventuele bodemverontreiniging wijzen.

Wanneer ten behoeve van bouwwerkzaamheden een bouwputbemaling nodig is, dient het vrijkomende grondwater in overleg met de waterkwaliteitsbeheerder van het gebied op milieuhygiënische wijze te worden verwerkt.

Het genoemde bodemonderzoek voldoet aan de eisen van de NEN 5740 (nl) en geeft voldoende informatie over de bodemkwaliteit ter plaatse om de omgevingsvergunning af te geven.

De Flora- en faunawet regelt de bescherming van plant- en diersoorten. De wet legt een zorgplicht op voor alle dieren en planten in Nederland. Dit betekent dat iedereen voldoende zorg in acht moet nemen voor alle in Nederland voorkomende soorten. Die zorg bestaat bijvoorbeeld uit het niet onnodig verontrusten van dieren, onder meer door de wijze en het tijdstip van werken (rekening houden met het voortplantingsseizoen en met winterverblijfplaatsen).

Daarnaast legt de Flora- en faunawet een beschermingsplicht op voor een groot aantal met namegenoemde soorten. De wet bevat verbodsbepalingen voor het verwijderen van beschermde plantensoorten van hun groeiplaats, het beschadigen, vernielen, wegnemen of verstoren van voortplantings- of vaste rust- en verblijfplaatsen van beschermde diersoorten en het opzettelijk verontrusten van een beschermd diersoort. Voor de algemene, beschermde soorten geldt sinds februari 2005 bij ruimtelijke ontwikkelingen een algemene vrijstelling. Er blijven echter nog veel soorten over die strenger beschermd zijn en waarmee men bij een groot deel van de ruimtelijke ingrepen te maken krijgt (zoals vleermuizen, vogels, eekhoorns en rugstreeppadden). Voor deze soorten dient onder bepaalde voorwaarden een ontheffing aangevraagd te worden. Er zijn van het project geen negatieve effecten te verwachten.